ALİ VERDİYEV (1936, Bakü) Herkes aynı şekilde doğar ve aynı şekilde ölür, ama herkesin yaşamları farklıdır. Benim kökenim, Charls Darwin’ in dediği gibi maymundan değil. 1936 yılında insan olarak Bakü’de doğdum. Neredeyse 70 yıldır insanlar benden fayda ve zarar alırlar, aynısını karşılıklı olarak bana da veriyorlar. Dünyada neler gördüm neler...II. Dünya Savaşı zamanında, yani Stalin ve Hitler devrinde yaşadım. Picasso ile görüştüm,
Amerikalı ressam Refrejiye ile ve Lerik’de yaşayan 154 yaşındaki Şirali babayla da. Yaşadıkca hayat bizi döver,hem de severdi. Ama daha çok kendi kendimize dert ve belalar; arada ise küçük mutluluklaryaratırdık. Genellikle insan, neden mutlu ya da mutsuz olur? Küçükken sokakta kırık, yeşil bir şişe parçası bulmuştum. Bu parçadan dünyaya bakarak hayatı mutlu renkte görürdüm. Fakat tesadüfen ailem evde o kırık camı gördüklerinde attılar. O zaman ben üzülüp, kırıldım. O halde mutluluk nerededir? Onu kendinde bulmak çok zor, başka yerde bulmak ise mümkün değil. Bir de bahsediyorlar: Aptal insanın dünyalara bakarak göremediğini, akıllı insan kendi evinde görebilir.
Ünlü İtalyan ressamı Vosneniani yaşadığı kentten dışarı çıkmamıştı; hatta İtalya’nın başkenti Roma’da da olmamıştı. Ama resimlerini dünya tanıyordu. Bir defa Sokrates kalabalık bir meydanda,kürsüden,felsefeye dair konuşma yaparken birden yanında elma arabası devrilir. Onu dinleyenler elmaların arkasından koşarlarr. Birkaç kişi ise onu dinlemeye devam eder. Bu esnada kimisi kafasını bilgiyle doldurmaya devam ederken, kimisi ise cebini elma ile doldurmaya uğraşır.İnsanlar farklıdır. Bu nedenle, ‘melankolik’ bir facia gibi kabul ettiğini, ‘sangvinik’ ilginç olay gibi görüyor, ‘flegmatik’ ise önemsiz bir şey gibi. Allah’a şükür ben çocukken resim yapmayı sevdim. Bu sevgi ebedi küçük mutluluğumdur.
Sanatın esaretinden kopmak çok zor, ama böyle esir düşmek de büyük mutluluktur.
1958-A.Azimzade Azerbaycan Devlet Ressamlık Mektebini bitirdim. Sonra Leningrad’a (Sank Petersburg’a) Ressamlık Akademisi’ne girdim. Daha sonra ise Muhina adındaki Leningrad Resim Üniversitesi’ni bitirdim. Çok şanslı idim. Neredeyse 10 yıl Sank- Petersburg’ta yaşadım. Bu azametli şehir çok güzel olup emsalsiz mimarı yapısı ve benzersiz müze koleksiyonu ile etkiliyordu gençleri. Şehir kendi
büyülü atmosferi ile insanın ruhunu ve beynini bütünlükle güzelliğe yönlendiriyordu. Burada ben ülkenin en ünlü resim ustalarından ders aldım. Şimdi sıkıcı kronolojiden çıkmak için, kısaca esas tarihleri tarif etmek istiyorum.
Burasını okumasanız da olur. Onun için bahsedilir ki: ‘Kitap bu yüzden bizim için değerlidir; sohbeti bizim isteğimizle başlatır ve bitirir.’
10 yıl Sank-Petersburg’da okuduktan sonra geldim. Bakü’de ve Azimzade Resim Okulu’nda öğretmenlik yaptım.
1970-LİKBEZ ‘Tabloya Göre Gençlik Birliği’nin ödülünü aldım. ‘SSCB Ressamlar Birliğinin’ üyesi oldum.
1971-1974 ‘SSCB Ressamlar Akademisi’nin’ yaratıcı atölyesinde çalıştım.
1976-‘Emekte Farklanma’ SSCB Madalyası
1977-‘Azarbeycan Devlet Güzel Sanatlar Üniversitesi’ Öğr. Üyesi.
1982-‘Devlet Sanatcısı’ ünvanını aldım.
1986-Doçent
1986-‘Şeref İşareti’ SSCB nişani (ordeni)
1989-Uluslararası Dostluk Örgütü Yönetim Kurulu Üyesi
1991-Ressamlar Birliği Yönetim Kurulu Üyesi, Sanat Fonu Başkanı.
1991-SSCB Resim Akademisi’nin Yılın en iyi resim ödülü.
1995-Uluslar arası Resim Kurulu Jüri Üyesi-ABD O yıl, ailemle birlikte İstanbul’a taşındım.
1997-Erciyes Üniversitesi Güzel San. Fak. Öğr. Üyeliğine davet edildim.
Resimlerim 28 ülkede segilendi. (SSCB, ABD, İtalya, Fransa, İngiltere, Türkiye, Almanya, Japonya, İsviçre, Finlandiya, Meksika, Vietnam vs.)
Amerikalı ressam Refrejiye ile ve Lerik’de yaşayan 154 yaşındaki Şirali babayla da. Yaşadıkca hayat bizi döver,hem de severdi. Ama daha çok kendi kendimize dert ve belalar; arada ise küçük mutluluklaryaratırdık. Genellikle insan, neden mutlu ya da mutsuz olur? Küçükken sokakta kırık, yeşil bir şişe parçası bulmuştum. Bu parçadan dünyaya bakarak hayatı mutlu renkte görürdüm. Fakat tesadüfen ailem evde o kırık camı gördüklerinde attılar. O zaman ben üzülüp, kırıldım. O halde mutluluk nerededir? Onu kendinde bulmak çok zor, başka yerde bulmak ise mümkün değil. Bir de bahsediyorlar: Aptal insanın dünyalara bakarak göremediğini, akıllı insan kendi evinde görebilir.
Ünlü İtalyan ressamı Vosneniani yaşadığı kentten dışarı çıkmamıştı; hatta İtalya’nın başkenti Roma’da da olmamıştı. Ama resimlerini dünya tanıyordu. Bir defa Sokrates kalabalık bir meydanda,kürsüden,felsefeye dair konuşma yaparken birden yanında elma arabası devrilir. Onu dinleyenler elmaların arkasından koşarlarr. Birkaç kişi ise onu dinlemeye devam eder. Bu esnada kimisi kafasını bilgiyle doldurmaya devam ederken, kimisi ise cebini elma ile doldurmaya uğraşır.İnsanlar farklıdır. Bu nedenle, ‘melankolik’ bir facia gibi kabul ettiğini, ‘sangvinik’ ilginç olay gibi görüyor, ‘flegmatik’ ise önemsiz bir şey gibi. Allah’a şükür ben çocukken resim yapmayı sevdim. Bu sevgi ebedi küçük mutluluğumdur.
Sanatın esaretinden kopmak çok zor, ama böyle esir düşmek de büyük mutluluktur.
1958-A.Azimzade Azerbaycan Devlet Ressamlık Mektebini bitirdim. Sonra Leningrad’a (Sank Petersburg’a) Ressamlık Akademisi’ne girdim. Daha sonra ise Muhina adındaki Leningrad Resim Üniversitesi’ni bitirdim. Çok şanslı idim. Neredeyse 10 yıl Sank- Petersburg’ta yaşadım. Bu azametli şehir çok güzel olup emsalsiz mimarı yapısı ve benzersiz müze koleksiyonu ile etkiliyordu gençleri. Şehir kendi
büyülü atmosferi ile insanın ruhunu ve beynini bütünlükle güzelliğe yönlendiriyordu. Burada ben ülkenin en ünlü resim ustalarından ders aldım. Şimdi sıkıcı kronolojiden çıkmak için, kısaca esas tarihleri tarif etmek istiyorum.
Burasını okumasanız da olur. Onun için bahsedilir ki: ‘Kitap bu yüzden bizim için değerlidir; sohbeti bizim isteğimizle başlatır ve bitirir.’
10 yıl Sank-Petersburg’da okuduktan sonra geldim. Bakü’de ve Azimzade Resim Okulu’nda öğretmenlik yaptım.
1970-LİKBEZ ‘Tabloya Göre Gençlik Birliği’nin ödülünü aldım. ‘SSCB Ressamlar Birliğinin’ üyesi oldum.
1971-1974 ‘SSCB Ressamlar Akademisi’nin’ yaratıcı atölyesinde çalıştım.
1976-‘Emekte Farklanma’ SSCB Madalyası
1977-‘Azarbeycan Devlet Güzel Sanatlar Üniversitesi’ Öğr. Üyesi.
1982-‘Devlet Sanatcısı’ ünvanını aldım.
1986-Doçent
1986-‘Şeref İşareti’ SSCB nişani (ordeni)
1989-Uluslararası Dostluk Örgütü Yönetim Kurulu Üyesi
1991-Ressamlar Birliği Yönetim Kurulu Üyesi, Sanat Fonu Başkanı.
1991-SSCB Resim Akademisi’nin Yılın en iyi resim ödülü.
1995-Uluslar arası Resim Kurulu Jüri Üyesi-ABD O yıl, ailemle birlikte İstanbul’a taşındım.
1997-Erciyes Üniversitesi Güzel San. Fak. Öğr. Üyeliğine davet edildim.
Resimlerim 28 ülkede segilendi. (SSCB, ABD, İtalya, Fransa, İngiltere, Türkiye, Almanya, Japonya, İsviçre, Finlandiya, Meksika, Vietnam vs.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder